Ik heff dat jo ohnt: Dat wart Ostern, bit ik all dat Loov von’ Hoff heff. Over nu schient sülbst Ostern kuum möglich. Dat ole Schietweer nimmt keen End.
In dissen koolen März magst jo keen Hund vör de Döör jogen. Un bi Störm und Regen Loov tohoopharken al gor nich. Weil dat Weer so schietig blieven schall, foot ik nu Pingsten in’t Oog. Bit doorhen loot ik mi Tiet, de Blöör an’ne Siet to mooken. Punkt. Over: Kann ik de Blomen dat wirklich andoon? Se liedt ja al so düchdig ünner de schmeerige Blöörschich. Wat hebbt de Krokusse to krabbeln, dormit se an’t Licht kommt.
Un wat mook ik mit de Graffsteden op’n Karkhoff. Fröher hett man de Stiefmütterchen doch al Mitte März plant. Noch heff ik keen Verrückten op’n Karkhoff sehn. Over dat kann sik jo jeden Dag ännern. Kummt de Sünn ok blots een beten höger, kommt de Iersten un plant.
Ik ohn dat: Bün ik so wiet, krieg ik weer de goddelígsten Planten. Nee, ik mutt sehn, dat ik mi de Stiefmütterchen al nu an Land hol. Planten kann ik se denn jümmer noch. Blots: Ik dröff nich vergeeten, se jümmer to geeten. Over ik wier dat vergeeten, dat weet ik. Also tööv ik noch. Leever schnaddelige Planten as doode Stiefmütterchen.
zeige alle Beiträge
NEWSLETTER
